ogladam film na tvnie z cyklu "prawdziwe historie". nastolatka dowiaduje sie, ze ma raka. amputuja jej noge. swiat sie wali...
ogladajac, nie moge powstrzymac lez :(
zycie jest takie krotkie... zbyt krotkie! nie mozna marnowac ani chwili... kazda doba, godzina, minuta, sekunda jest cenna. takie obrazy dopiero otwieraja czlowiekowi oczy.
tak sobie pomyslalam... co ja bym zrobila, gdybym sie dowiedziala... ze... ze kurcze mam malo czasu...
niby optymizm jest we mnie, ale taka refleksja nie zaszkodzi.
"zycie choc piekne tak kruche jest...
wystarczy jedna chwila by zgasic je..."